Mijn broek is te lang, mijn rokje is te groot, ik moet naar een feest maar vind geen kleedje, onze gordijnen zijn aan vernieuwing toe, ik vind geen broek die past aan mijn poep, ik ga trouwen maar die kleedjes zijn precies wel heel duur en toch niet helemaal mijn ding, …
Één adres, ons mama, en ze doet het met plezier. Ja, mijn nichtje en ik droegen op onze eerste communie kleedjes uit dezelfde stof, en ook op chirokamp maakten onze petjes duidelijk dat we familie zijn. Ook trouwkleedjes zijn bijna een makkie voor ons mama, vijf (als het er niet meer zijn) heeft ze er ondertussen op haar palmares staan, waaronder haar eigen trouwkleed.
En zo werd ik in mijn kindertijd dikwijls in zelfgemaakte kledij gehesen, en ik heb er nooit problemen mee gehad. Ook de verkleedkleren werden in het begin zelf gemaakt: sneeuwitje, kabouter plop, een snoep, een konijn, … Eens vroegen de juffen zelf of dit ook weer zelf gemaakt was, kwam die clownspak deze keer gewoon uit de winkel, blijkbaar was het verschil niet te merken ;-).
Het heeft een tijdje stilgelegen, ik vond mijn goesting in de winkels, en volgens ons mama was naaien niet goedkoper dan iets uit de winkel. Maar toen ontdekten we het stoffenspektakel, er ging een nieuwe wereld voor ons open! En hoewel ik soms wel eventjes moet wachten (er liggen nog kleedjes van vorig jaar te wachten), als ze in de mood is kan het heel snel gaan, zoals enkele weken geleden. Topje overtekenen, proefstukje maken, en dan opnieuw in de echte stof heeft ongeveer een uurtje geduurd. Een nieuw topje, leuk voor zowel lente, zomer als herfst. En mijn sjaal past er perfect bij, ideaal voor mij want ik ben nogal een kouwelijke.
